डोसर जुनिक अस्रा

नमस्ते स्वागत छ यस नयाँ भावना मा । धन्यवाद !

गरिबिके कारन खैना लगैनक् अभावसे बाबाहे कमैया लागे पर्लिस । बाबाक दुख डेख्के सोग लागे । कबुकाल बाबाहे भेंट करे जांउ ओ कामेम मड्डट करडिउ । मोर सँग-सँगे मलिक्वक छाइफेन काम करे लागिन । बरे बट्कहर रहिन उ । 

​कबुकाल मै हुँकार घर जाउँ टे बरे खुशि डेखाइन । महि हुकार चाल मजा लागे । हुकार बाबा बरे मजा रहिन । महि हुकार सँग स्कुलमे भर्ना करदेलिन । हम्रे सँगे स्कुल जाइलग्लि । आपटे आउर मौका खुलगैल रहिन हुँकार । बाबक् अकेलि छाइ लेंर्राइल रहिन । सर्मिला महिसे बाट कर्के कबु नै मिच्छाइन । ढिरे-ढिरे हमार मैंयक टेम्हरी लागसेकल रहे कहुन हुँकार बिना मजा नै लागे । इहे बाट  हुकिन  कनु टे उ फेन उहे बाट करिन । उ कहिन सागर हमार घर खेले अइटिरहो ना । टुँहार बिना मजा नै लागठ । डिन बित्टि गैल हमार मैया अउर लटपटैटि जाइठ । आपटे आउर हुँकार संग नेङ्लक बट्वइलक आँखिक पल्कम झुलगिल रहे । उ  कहिन सागर आजकाल महिफेन टुँहार बिना मजा नैलागठ । ना भुख लागट ना टे निन लागट । एकदिन उ कलिन सागर मै टुँहार बिना जिए नैसेकम । मै टुँहार सँग टुँहार घर रहम । मै हुकार बाट से  बरेजोर झस्कनु । उ औरे कोइ नाइ अप्ने मलिक्वक छाइ रहिन । मै हुकिन अपन डुलहि बनैम कैके सोँचलफे नैरहुँ । हुकिन बहुट सम्झैनु सर्मिला टुँ मोरिक मल्किन्या हुइटो । मै टुँहार बाबाहेँ कैसिके धोखा डेहे सेकम । जोन टठियम खैठु उहे टठियम कैसिक छेड पारु । मै अइसिन अढर्म कैसिक करे सेकम । उ महि चेटावनि डेटि कलिन सागर यदि टुँ महि नैलैजिबो कलेसे मै ज्यान डैडेम ।

हमार मैयाक खेल नुकछुपके कुछ बरस चल्टि रहे । एक दिन हमार बारेम हुँकार बाबा पटा पाडर्लिन । ओ बदनाम हुइकडरे चुप्पेसे भोज कर्ना सोच बनालेलिन । उ जब इ बाट सुन्लिनटे महि बटैलिन । उ रोइटि कलिन मै टुँहार बिना जिए नैसेकम । टुँहारे सँग जिना मुना चहठुँ । हुकिन सम्झैना कोसिस कर्नु । मै फेन टुहिन बहुट मैया कर्ठु मने काकरु साइड हमार भाग्य अस्टे रहे । सर्मिला टुँ अपन बाबक चाहाना पूरा करो । बाबा टुँहार भबिश्यके लाग सोचके इ निरनय करले बटै । आब टुँहार सम्पन्न परिवारमे भोज हुइ जाइटा । मोर घरेम काबा कुछ नै हो टुहारे घरेम काम करके पेट पाल्टि । मैटे टुँहार घर काम कर्के खैना लौन्डा हुँ । मै कैसिके टुहिन खुशि कराइ सेकम । कहाँसे लानम टुँहारलाग घल्ना लुगा कपरा, कहाँसे लानम टुहाँरलाग टिक्लि–सेंडुर,चुरिया–गुरिया हाँ सर्मिला । उ कलिन नैचाहल हो महि धन डौलट । नैचाहल हो महि सिँगार पटार । नैचाहल हो महि महल घर । महि सिरिफ जिन्गिभर मैया चाहल । मैया करुइया मनैया चाहल । सिरिफ टुँ । सागर जबफेन टुँ महिन खुशि करैना चहठो । बाबक बाट मानो कठो । उहे लौन्डासे भोज करो कठो । महि खुशि डेख्ना चहथो ना । कैसिके उ लौन्डासे खुशि हुइ सेकम । टुँ महि जत्रा मुस्कुराइ कहो मने हरदम आँखिम आँश पलिरहट । टुँ महि खुशि डेखना चहठो ना । मोर डोलि डेखना चहठो ना । महि डोलिम उठाके टुहिन लैजाइ परि । नैटे मोर दोलि नैदेखे पैबो । सागर मै टुँहार हुँ । बाँचमटे टुँहारलाग, मुवमटे टुँहारलाग । मै टुँहार हुइ नैपैम कलेसे केक्रो फेन नै । मै केवल टुँहार हुँ औरे जहनके नाइ । सागर टुँ महि नैलैजिबो टे मोर डोलि नाइ लाहास उठि । उ सिरिफ महिसे भोज कर्ना चाहटहि । उ बारम्  बार कहिन  । सागर महि अपन बनालेउ । यदि मै टुहाँर हुइ नैपैम कलेसे महि इ संसारमे नै देख्बो । खोजके फेन नैभेटैना ठाँउ चलजैम जत्तिके कहटु सागर ।

जबफेन हुकिन सम्झाके पठाडिंउ मने मै मनक भित्तर से रोउ । मोर बाध्यता अस्ते रहे हुकिन घरे नाने नैसेक्ना । जे महि अपन छावा जसिन मानटहे ओक्रे अपमान कैसिक करु । मालिक्वक छावा कलेसे फेन छाइ कलेसे उहे एक्केठो छाइ रहिन । हुकार भोज लचक्यागिल रहिन । भोजक डुइदिन पहिले उ महि दुखि हुइटि कलेरहिन । सागर आज फेन मै कहटु लैजाउ । आज मोर बाट नै मन्बो कलेसे कबुनै कहम । मै उहिसे भोज नैकर्ना चहठुँ । जाटिक महि कहुँ लैजाउ कलेरहिन । 

हुकार एक-एक शब्द महिन उकुस मुकुस कराडेहे । मने हुँकार बाट दिलमे संगरटि गैल । हुकार भोजक टयारि होगिल रहिन । गाउँमे चहलपहल मचगैल रहे ।  भोजाहा नेउटा सबओर बाँटगैल रहिन । दिउलि डरना डिन फेन से उ महिन कलिन । सागर मै टुँहिन हजार बिन्टि करसेकल बटु । मै टुँहार मैयक प्यासि बटुँ । मने टुँ मोर मैया बुझे नैसेकलो । मै अभागि टुहिनसे मैया लगाइ पुग्नु । सायड इ हमार अन्टिम भेँट  हुइ । उ अत्रे शब्द कलिन । हुँकार बाटसे मोर छाटि चिरेहस करटहे । हुँकार आँस गिरके छाटि भिजसेकल रहिन । उ राट कटल बिहान बराट अइना समयमे सारा गाऊमे हल्ला मचगैल । सर्मिला आत्मा हट्या करडेलिन । इ सुनके मोर मन टुक्रा टुक्रा होगिल । महि छप्रक उप्परसे गिरेहस लागल । मै छाटि पिटपिटके चिल्लाइ लग्नु । सर्मिला इ टुँ का करडेलो महि माफ करडेउ सर्मिला । मोर कम्जोरिक कारण आज टुँहार इ हाल डेखे पर्टा । 

हुकार कहल एक-एक बाट मनेम घुमे लागल । मोर मैयामे उ ज्यान डैडेलिन । सर्मिला के मृत्यु मोर हारल हिम्मट के कारण हुइ पुग्लिन । महि हुकार कहल बाट याड आइल । मै कहूँ सर्मिला इ जुनिम टुहाँर हुइ नैसेकमटे औरे जुनिम जरुर टुँहार बने सेकुँ  । उ कहिन इ जुनिम सँगे बटिटे इ हाल बा । औरे जुनिकटे का बाट कर्ना । औरे जुनि बा या नैहो केकर पटा कहिन । एकर जबाफ मोरसँग नै रहे । ओराइल ।

सागर थारु....✍️